بر پایه ی کاوش های باستان شناسی، هنر جواهر سازی در ایران، هم پایه ی تمدن کهن آن، از دیرباز شکل گرفته است. آثاری که در این گستره ی باستانی به دست آمده است، در جایگاه خود زیبا، سنجیده و درست ساخته شده اند. این آثار اغلب از جنس مفرغ، سیم، زر و سفال هستند.
بر اساس این یافته های تاریخی مشخص می شود که طرفداران طلا و جواهر از دوران باستان در بین اقوام ایرانی و سایر ملل جهان ریشه داشته اند.
سنگ های عقیق، آمیتیست، کوارتز، کهربا، یشم و فیروزه از اولین سنگ های جواهر شناخته شده ی بشر هستند.
کاربرد جواهرات در گذشته
در گذشته های دور، طلا و جواهر تنها جنبه ی تزئینی نداشته اند، بلکه در زندگی روزمره ی مردم می توانستند به کار گرفته شوند. شاید حتی بتوان اذعان کرد که تزئینات فلزی جنبه ی آیینی نیز داشتند.
در آن دوران سنگ های قیمتی علاوه بر ارزش مادی، جنبه ی سحر و جادو نیز داشتند. و به عنوان طلسم برای صاحبان جواهرات استفاده می شدند. باور بر این بوده که دارندگان طلسم قادر به دور کردن شیاطین، امراض و دیگر حوادث ناخوشایند از خود هستند و عقیده داشتند که فرشتگان آنها را حمایت کرده و از سلامتی و خوشبختی برخوردار خواهند ساخت. دریانوردان با داشتن یکی از این طلسم ها اطمینان داشتند که در دریا راه خود را گم نکرده و به سلامت به خانه باز خواهند گشت.
گاهی حتی پا را فراتر از این گذاشته و سنگ های قیمتی را پودر کرده و به بیماران لاعلاج می خوراندند تا باعث شفای وی شوند.
در نتیجه ی همین باور انسان ها به رابطه ی مافوق طبیعی بین سنگ های جواهر و عالم ناشناخته، آن ها را مثلا به ستارگان ربط می دادند. به طور مثال هر جواهر را به یک ستاره از مجموعه ی ستارگان نسبت داده برای هر ماه ستاره ای و جواهر مشخصی را معین کرده بودند. تولد هر انسان را با جواهر مختص آن ستاره از مجموعه ی ستارگان مشخص می کردند و باور بر این بود که شخص متولد شده به وسیله ی نگین جواهر مختص آن ستاره، حمایت می شود.
حتی امروزه نیز صورت کمرنگ شده ی این اعتقاد در بین برخی از مردم جامعه ی ما وجود دارد و سنگ های قیمتی را دارای انرژی تصور می کنند.
اسامی جواهرات
قدیمی ترین اسامی مربوط به کانی های جواهر، مربوط به تمدن های یونان و روم باستان است. اسامی اولیه ی این سنگ ها نشانگر وجود یک ویژگی خاص در سنگ جواهر بوده است.
در این رابطه می توان مثلا رنگ را مثال زد. (مانند اسم Prase)که رنگ سبز این سنگ را نشان می دهد. یا مکان کشف سنگ گرانبها را ( اسم Agate یا عقیق) که نام رودخانه ای در سیسیل است. یا به مناسبت ویژگی منتسبی مانند «صداقت» در آمیتیست.
سنجش وزن در تجارت جواهرات
قیراط: این واحد سنجش وزن از زمان های بسیار قدیم مورد استفاده در تجارت جواهرات بوده است و اندازه ی آن از مغز دانه ی درختی به نام کاروب گرفته شده است. چون این واحد وزن در مکان های مختلف متفاوت بود، در نتیجه ایجاد اختلاف می کرد. به همین دلیل از سال 1907 میلادی در اروپا و ایالات متحده ی آمریکا، قیراط متریک را برابر با 200 میلی گرم یا 2/0گرم انتخاب و مورد استفاده قرار دادند. به دلیل اختلاف در وزن واحد قیراط، وزن الماس های مشهور تاریخی در کتب گذشته با هم متفاوت بود. واحد قیراط خود به درجات یک دهم تقسیم شده و الماس های کوچک و با واحد یک صدم قیراط که در فارسی به اصطلاح صوت گفته می شود، سنجیده می شوند.
گرم: این واحد وزن برای نگین های نسبتا کم ارزش یا شبه گرانبها و یا برای سنگ ها و کانی های تراشیده مانند کوارتز یا مرمر مورد استفاده قرار می گیرد.
گرین: واحدی است که برای وزن کردن مروارید به کار می رود. یک گرین برابر است با 05/0گرم یا 25/0قیراط. یا به عبارت ساده تر هر 4 گرین معادل یک قیراط است.
قیمت گذاری در تجارت جواهرات
قیمت نگین های جواهر همیشه یک قیراط از آن است که البته بستگی به وزن نگین جواهر افزایش یا کاهش می یابد. رسم بر این است که قیمت نهایی یک نگین در موقع عرضه به ار اعلام می شود.
در مورد برلیان قیمت به شکل تصاعدی افزایش می یابد. یعنی هر چه برلیان بزرگتر باشد قیمت واحد قیراط آن بیشتر است.
نگین های جواهر رنگین (غیر از برلیان) مانند زمرد، یاقوت و غیره، دارای قیمت های مقطوع، بر حسب قیراط برای گروه های وزنی با تفاوت بیشتر می باشند. ولی در این نوع نگین ها هم به هر حال درشتی نگین در افزایش قیمت تصاعدی نقش مهمی را ایفا می کند.
منبع :عروس
گاه اینترنتی ما جواهر ,نگین ,قیراط ,واحد ,قیمت ,جواهرات ,مورد استفاده ,تجارت جواهرات ,واحد قیراط ,استفاده قرار ,نگین جواهر منبع
درباره این سایت